<Μαρία γράψε ένα παραμύθι> με πρότεινε αυθόρμητα μια καλοκαιρινή ημέρα

ένα συγγενικό μου πρόσωπο.

Μου άρεσε η ιδέα!

Όμως δεν ήταν και τόσο απλό, να ξαναγυρίσω στο προοίμιο <κόκκινη κλωστή δεμένη...>

και να δώσω κλότσο.

Ήταν δύσκολο, να επιλέξω να ξετυλίξω την σωστή ανέμη. Έτσι έκλεισα τα μάτια στην πραγματικότητα, έδιωξα

αγκυλώσεις, χαμήλωσα αρκετά και έγραψα.

Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, τα παιδιά θα το κρίνουν!

Το παραμύθι μου μιλά για την ισότητα, για την καθαρότητα που ξεχειλίζει μέσα από τα μάτια των αθώων παιδιών

με απλές τρυφερές σκέψεις.

Ήρωες μου: ο Κρύσταλλος που βλέπει όλα τα άσχημα μέσα από την προοπτική της μεταμόρφωσης, ο ταπεινός υπάκουος βοσκός και το κοπάδι του.

Η σπουδαιότητα του Τριφυλλιού, η ήττα του κακού και ο θρίαμβος της Αγάπης κυριαρχεί μέσα στις σελίδες του.

Γιατί η ήττα του καλού, δεν χωρά ούτε για λίγο στην απεραντοσύνη της παιδικότητας.

Διδακτικό το παραμύθι μου, εμπειρία ζωής και επιστροφής.

Δεν έχει ηλικία, αρκεί οι μεγάλοι να σκύψουν λίγο για να περάσουν την πορτούλα του.

Μια πορτούλα που οδηγεί στο τριφύλλι της Αλληλεγγύης. Μιας Αγάπης που εμείς οι μεγάλοι ίσως

έχουμε λησμονήσει...