ΕΥΜΕΝΗΣ ΚΡΙΣΗ

Όμορφη στροφή, ομορφιά μου που ο στίχος σου
για κάποιους είναι αόρατος, κάνε υπομονή!
Σκέψου,
κι ο αέρας είναι άχρους,
όχι όμως ότι δεν υπάρχει.
Κρύβεται μέσα στα βάθη,
τρέμει κάτω από τον ήλιο
και έρχεται η ώρα που φουσκώνει.
Γίνεται θύελλα, τυφώνας εμφανής,
πνέει ελεύθερα και σαρώνει!
Ομορφιά μου πράυνε τον πόνο σου.
Κατήγγειλε το ψεύδος, την κλεψιά, την αδικία...
Ακάθεκτα στο παρόν και στο μέλλον!
Ύμνησε τη θλίψη, το δειλινό, τον Ουρανό...
Είναι η λαχτάρα σου για ζωή, είναι ανάγκη!
Στοχάσου,
το πνεύμα δεν είναι άλλο από αέρας...
Διεισδύει στους πνεύμονες του νου,
με ορμή και προσδοκία...